Duchy, zjawy i tajemnice Wałbrzycha | recenzja 2 pierwszych odcinków serialu „Czarne stokrotki”

Życie ambitnej geolożki, Leny (Karolina Kominek), już wkrótce miało nabrać zupełnie nowych barw – wymarzona podróż na Antarktydę była dla utalentowanej naukowczyni przypieczętowaniem obfitującej w sukcesy kariery. Bajkowe plany głównej bohaterki w mgnieniu oka rujnuje jednak zaledwie jeden telefon – to informacja o zaginięciu jej nastoletniej córki, z którą kobieta od lat nie utrzymywała kontaktu. Od tej pory, jedynym celem bohaterki staje się odnalezienie dziecka, a co za tym idzie – powrót do rodzinnego Wałbrzycha, który z czasem zdaje się kryć o wiele więcej tajemnic, niż mogło jej się wydawać. W miejscu swojej młodości, Lena zmuszona jest do konfrontacji ze swoim byłym partnerem, Markiem (Dobromir Dymecki) i jego nową rodziną, oraz do współpracy z lokalną policją, której funkcjonariuszem jest jej dawny znajomy, Rafał (Dawid Ogrodnik). W sprawie zaginięcia nic nie jest jednak oczywiste, a z czasem Wałbrzych odkrywa przed bohaterką swoje najmroczniejsze strony.

„Czarne stokrotki” wcale nie potrzebują dużo czasu, aby oczarować widza swoim nietypowym klimatem, mroczną zagadką, i co dotychczas rzadko spotykane w polskim serialu – zjawiskami paranormalnymi, jakie w nowej produkcji Canal+ pełnią kluczową rolę w powrocie Leny do Wałbrzycha. Główna bohaterka, która zmaga się na co dzień z wieloma emocjonalnymi problemami, trafia do miejsca, w którym lęk o córkę miesza się z niewygodnymi wspomnieniami, ale i halucynacjami, jakie pomimo swojej diabolicznej strony, mogą naprowadzić ją na rozwiązanie niejednej zagadki. 

Genialna warstwa wizualna, spowite szarością zdjęcia, zaskakująco jakościowe efekty specjalne i zgrabnie wykreowany wątek kryminalny to zaledwie początek magii „Czarnych stokrotek”, które wzbudzą sympatię szczególnie wśród fanów serialu „Dark” czy „Stranger Things”. Mimo zaginięcia młodej Ady (Alicja Wieniawa-Narkiewicz), to grana przez Karolinę Kominek Lena znajduje się w samym centrum opowiadanej historii – to jej największe lęki, problemy, kontrowersyjne decyzje rozpędzają cały fabularny przebieg, tworząc z niej bohaterkę nieszablonową, wielowymiarową i przy tym ciężką do natychmiastowego polubienia. Alternatywę dla jej wątku stanowi zaś postać Rafała, oraz jego podejrzanie zaangażowanego w śledztwo chłopaka, Luki (Piotr Żurawski) – ich perfekcyjnie dobrany duet jest tu odskocznią od mrocznej pierwszoplanowej narracji i wprowadza do scenariusza nieco lżejszy pierwiastek błyskotliwego humoru. 

„Czarne stokrotki”, mimo wiodącego wątku rozwiązania przerażających zagadek Wałbrzycha, to wręcz przede wszystkim opowieść o mocy matczynej miłości, która pomimo wielu lat separacji, wciąż jest największą siłą napędową Leny. Pośród wszystkich ról społecznych, jakie do tej pory pełniła, słowo „matka” absolutnie definiuje jej postępowanie z pierwszych dwóch odcinków serialu. Karolina Kominek przeprowadza nas przez największe lęki swojej postaci, budząc współczucie, empatię, nie oceniając nieraz trudnych wyborów głównej bohaterki. 

Najnowsza serialowa premiera od Canal+ rozbudza wielkie nadzieje, iż w końcu doczekaliśmy się w Polsce produkcji, która z całą pewnością może rywalizować z prawdziwymi klasykami gatunku mystery thriller. „Czarne stokrotki” znajdą uwielbienie nie tylko wśród fanów historii dzieciaków z Hawkins, ale tak naprawdę wszystkich, którzy coś w swoim życiu utracili – dawną relację, dziecięce marzenia, poczucie zgody z samym sobą. Tajemnice, jakie od wielu lat kryje w sobie Wałbrzych, dzięki przyjazdowi Leny wreszcie wyjdą na światło dzienne, a wraz z nimi także wiele innych, rodzinnych sekretów, jakich nawet sama bohaterka nie chciałaby nigdy poznać. Bo, jak przed seansem zapewniają nas sami twórcy, prawdziwe tajemnice kryją się w końcu głęboko pod powierzchnią.

„Czarne stokrotki” dostępne są na Canal+ od 3 stycznia.

Mary Kosiarz